Мазго Уладзімір


Мазго Уладзімір

Уладзімір Мазго — паэт, перакладчык, публіцыст.

Нарадзіўся ў 1959 г. ў г.п. Зэльва Гродзенскай вобласці.

Намеснік галоўнага рэдактара часопіса “Нёман”.

Член прэзідыума і праўлення Саюза пісьменнікаў Беларусі, старшыня секцыі дзіцячай літаратуры СПБ.

Аўтар многіх кніг для дарослых і дзяцей. Лаўрэат шэрагу рэспубліканскіх літаратурных прэмій. На вершы паэта напісана шмат песен, якія выконваюць вядомыя спевакі і калектывы.

Жыве ў Мінску.

 

 

МАЛАДЗІК НАД МАЛАДЗЕЧНА

 

Васільковае і жаўруковае,

Змоўкла неба, спавітае снамі.

Маладзік высякае падковаю

Іскры зор залацістых над намі.

 

Вечар роснаю свежасцю дыхае,

Што разліта ў валошкавых далях.

Выплывае мелодыя ціхая,

Як жывая крынічка, з раяля:

 

“Хай нашы песні служаць вечна

І гусляру, і песняру.

А маладзік над Маладзечна

Хай разгараецца ў зару.

 

Адзінства – вораг адзіноты –

Мінор мяняе на мажор.

Спяваюць зоркі, быццам ноты,

А маладзік, як дырыжор…”

 

Нібы зорны клавір, вечаровае

Расхінулася неба ўсё насцеж.

І спявае дзяўчо чарнабровае

Пра каханне сваё і пра шчасце.

 

Ночка ў вэлюме зорным нявесціцца –

У яе са світанкам гаворка.

А эстрада – нябесная лесвіца,

Па якой уздымаецца зорка.

 

Я СЛУХАЮ МЕЛОДЫЮ ДАЖДЖУ

 

Я слухаю мелодыю дажджу,

Які зайграў на клавішах лістоты

І наталіў, і акрыліў душу

Лагодным дакрананнем кожнай ноты.

 

Я слухаю мелодыю дажджу,

Стварыў якую вопытны маэстра.

І вы яе паслухайце, прашу,

Нібы канцэрт цудоўнага аркестра.

 

Я слухаю мелодыю дажджу,

Які – і дырыжор, і выканаўца.

І я сабе ні кроплі не хлушу,

Што я – у гэты міг! – музыказнаўца…

 

ЖАЎРУКОВАЯ МОВА

 

Музыка Алега ЕЛІСЕЕНКАВА

Словы Уладзіміра МАЗГО

 

Нібыта песня жаўрукова,

Ласкава далі ахіне

Святлом азоранае слова,

Што зачароўвае мяне.

 

Нібыта промні, льюцца гукі

І саграваюць нас цяплом.

Мы расхінём, як крылы, рукі

І разам песню запяём.

 

   Прыпеў:

   Кожным гукам чароўным і словам

   Зноў табою акрылены я.

   Беларуская мова –

   Наша з небам размова –

   Жаўруковая песня мая.

 

Няхай усмешкай перуновай

Маланка ў небе прамільгне –

Спяваюць нівы і дубровы

На роднай мове для мяне.

 

А гукі кроплямі праліцца

Спяшаюць з ліўнем на зямлю.

Каб роднай мовай наталіцца,

Яе да сэрца прытулю.

 

   Прыпеў:

   Кожным гукам чароўным і словам

   Зноў табою акрылены я.

   Беларуская мова –

   Наша з небам размова –

   Жаўруковая песня мая.

 

   Мова, святая крыніца,

   Звонка і светла бруіцца.

   І сэрцы хвалюе нанова

   Мая беларуская мова.